GSO Herleeft

“Na een lange stilte is er weer klank. Het Ghent Symphony Orchestra komt voor het eerst samen na een ellenlange stop die ons werd gedicteerd door de pandemie. Dit project wordt gebracht in eigen beheer en weerspiegelt waar het orkest voor staat: we brengen getalenteerde niet-professionele muzikanten, conservatoriummuzikanten en professionelen samen op het podium en deze magische mix ontpopt zich tot een fascinerend resultaat. De prachtige muziek op het repertoire, gebracht in open lucht, symboliseert het opnieuw openbloeien van het orkest.”

Ook de liefde tussen Richard Wagner en Cosima Liszt, zijn tweede vrouw, was ontloken als een geurige bloem, toen hij als verjaardagsgeschenk en na de geboorte van hun zoon Siegfried in 1896 – hoe romantisch kan het zijn! – zijn Siegfried-Idyll schreef. Op de partituur noteerde hij: “Triebschen Idyll with Fidi’s birdsong and the orange sunrise, as symphonic birthday greeting. Presented to his Cosima by her Richard.”  Fidi was het koosnaampje van Siegfried. Zo kon Cosima heerlijk ontwaken op de eerste romantische tonen van dit werk, toen die weerklonken, op Kerstdag 1870, (ook in open lucht!) op de trappen van de “villa Triebschen”, met prachtige, idyllische tuin dichtbij de oevers van de Vierwaldstättersee nabij Luzern. Nog een leuke anekdote: de toenmalige dirigent Hans Richter, die de korte trompetpartij van 13 maten zelf voor zijn rekening nam, ging speciaal oefenen op een bootje middenin het meer om niet gehoord te worden!

De link van Wagner naar François-Adrien Boieldieu, de “Franse Mozart”, is snel gemaakt, als je weet dat Wagner tijdens het schrijven van zijn opera “Der fliegende Holländer” werd beïnvloed door deze Franse componist, in zijn tijd vooral beroemd om zijn opera’s. Een andere ontluikende bloem, de jonge harpiste Olivia Debrandere, zal het tweede en derde deel vertolken uit zijn Harpconcerto.

In de muzikale impressie van een rustige morgen in de Zwitserse Alpen (na een verblijf in Wengen in 1920), de “Pastorale d’été” van Arthur Honegger, zindert de natuur in elke noot. Het “opstaan”, “herleven”, het blaken van “goesting” weerklinkt in deze sfeervolle muziek, met een rustig begin en einde en een meer levendig en kleurrijk georkestreerd middendeel. Het epigraaf van Rimbaud “J ‘ai embrassé l’aube d’été” ,dat Honegger op de partituur schreef, is een perfecte metafoor voor het gevoel van het “omarmen” van nieuwe ideeën en de positieve mood om er terug in te vliegen. Precies wat het GSO wil doen!

Dus…. En marche met de “Deux marches et un intermède” van Francis Poulenc. Het tweede deel – het “intermède champêtre” sluit perfect aan bij de “Pastorale d’été”, dat geprogrammeerd staat aan het begin van het concert, en zo is de cirkel rond!

Veel plezier met het energieke, vaak ook humoristische sluitstuk van dit concert, blakend van levenslust, lichtheid en levensvreugde!

Knaldrang? Goh, eerder creatieve drang om, net als de natuur, de muziek te laten “herleven”, te laten…jawel, knallen!